Η διαρκης μαχη αναμεσα στον εαυτο μας και τον Αλλον μεσα μας αναδεικνυεται στις φωτογραφιες που παρουσιαζονται εδω.
Ειναι μια αντιπαραθεση διαρκης,δυνατη και πολλες φορες οδυνηρη.
Ο Αλλος κατοικει σε αποκρυφα μονοπατια του μυαλου και χρησιμοποιει υπερφυσικες δυναμεις για να χτισει ενα εννοιολογικο υποβαθρο που ειναι σχεδον ανυπερβλητο να νικηθει.
Εκλαικευμενα ειναι "η φωνη της λογικης" ,η "φωνη της καρδιας" η οποιαδηποτε αλλη φωνη εναντιωνεται στην επομενη κινηση μας.
Ο Αλλος κρυβεται,στηνει παγιδες,καρτερει για το στραβοπατημα η την απροσεξια.
Στις φωτογραφιες αυτες, ο Αλλος παιρνει σαρκα και οστα και τοποθετειται στην κεντρικη σκηνη, χωρις την αναγκη πλεον να κρυβεται για να εκφρασει τη γνωμη του η τις αντιρρησεις του.
Τα αισθηματα που προκαλει ειναι μια χειροπιαστη αποδειξη οτι τιποτα δεν ειναι ευκολο,τιποτα δεν ειναι βατο,τιποτα δεν ειναι προσβασιμο αβιαστα.
Το τοπιο της αντιπαραθεσης μπορει να ειναι ενα δυστοπικο ηλιοβασιλεμα, ενα απομακρο σημειο γης με σαφη στοιχεια ονειρικης πραγματικοτητας η ακομη και λυρισμου, αναλογα με τη συζητηση που γινεται. Ειναι ενα τοπιο απογυμνομενο και uncluttered αλλα ταυτοχρονα ιδιαιτερο και σκληρο. Ετσι,παραμενει στο backround της φωτογραφιας χωρις να προταγωνιστει αλλα να θελει να συνηγορισει στη μαχη του foreground.
Ο Αλλος ειναι δυνατος αλλα οχι ανικητος. Εξυπνος αλλα οχι διανοια. Ενιοτε χανει τη μαχη, τροφοδοτοντας με μια προσωρινη ικανοποιηση το Εγω μας.
Ειναι ομως αδυνατο να καταλαβουμε βλεποντας τις φωτογραφιες ποιος κερδιζει και ποιος χανει. Ειναι ουτοπικο ακομη και να προσπαθησεις.
Χανω η κερδιζω τη μαχη με τον Αλλον ειναι ενα ερωτημα που εχει απαντηση μονο στο μελλον,οχι στο παρον.
Ειναι λοιπον προφανες οτι δεν υπαρχουν κατευθυνσεις,δεν υπαρχουν διεξοδοι, δεν υπαρχουν ευκολες απαντησεις.
Υπαρχει η πρωτολεια διενεξη,η στιγμη της εκρηξης,η στιγμη του reconciliation και της αποδοχης.
Καθε μια φωτογραφια ειναι και ενα εντυπωσιακο φιναλε, μια αποκορυφωση της εντασης της μαχης η ενα ησυχο τελος μεχρι την επομενη αρχη.
Three arguments down
No winner
